RADIO VATICANA, hace 40 años que transmite sus programas tambien en Esperanto.

EL 18 DE ABRIL DE 1976 RADIO VATICANA AGREGÓ A LAS DIVERSAS LENGUAS DE SUS TRANSMISIONES EL ESPERANTO.

Los cristianos e interesados puede tener permanentemente las noticias desde el Vaticano, ahora tambien a través de la Televisión.

http://eo.radiovaticana.va/  - https://es.wikipedia.org/wiki/Radio_Vaticano -

RADIO VATICANA: 40 JAROJ DE DISSENDADO EN ESPERANTO

RADIO VATICANA: 40-a datreveno de la dissendado de

programoj en Esperanto.

http://eo.radiovaticana.va/

En la nokto inter la 17-a kaj la 18-a de aprilo 1976 (ĉirkaŭ je la dua, do jam la 18-an), surondiĝis unuafoje elsendo en Esperanto de Radio Vatikana: estis ĵus pasinta la Sankta Sabato, kaj estis jam Pasko de antaŭ 40 jaroj.

El la voĉoi de Erszebet Reményi Puracchio (hungarino edziniĝinta al italo) kaj de la dominikana Patro Giacinto Jacobitti

https://eo.wikipedia.org/wiki/Giacinto_Jacobitti

Oni aŭdis la komencon de Psalmo 8:

Ho Eternulo, nia Sinjoro,
kiel majesta estas Via nomo sur la tuta tero!

Kaj tuj poste la komencon de Psalmo 19 (18):

La ĉieloj rakontas la gloron de Dio…
kaj ĝis la fino de la universo iras iliaj vortoj.

La estiĝo de la programo (unuamomente limigita al mallongaj frazoj en la koro de la nokto) estis tre komplika, kiel estas rakontite al la aldonita artikolo (el “L’Esperanto” 1976-5) kaj dokumentite en la aldonitaj leteroj.

La decida puŝo venis de peticio, subskribita de centoj da partoprenantoj en la Universala Kongreso de Ateno (en julio 1976) kun ĉekape la tiama Ĉefepiskopo de tiu urbo Nikólaos Foscolos (estas lia la unua subskribo en la aldonita paĝo), kiu konvinkis Papon Paŭlon la sesan (kies akravidon mi neniam laciĝos proklami) rajtigi regulan programon.

En ĉi tiuj 40 jaroj, viciĝis ĉe la mikrofono pluraj esperantistoj, inter kiuj mi aparte memorigas Pastron Battista Cadei, Patron Carlos Musazzi kaj (jam de multaj jaroj) Carlo Sarandrea; mi aldonas, pri tio, kelkajn dokumentojn.

Mi aldonas la hejmpaĝon de la Vatikana stacio, kaj ripetas la inviton aŭskulti kaj skribi (ne necese por laŭdi: estas grave pruvi ke ekzistas intereso, kaj tion fari en sobra maniero). La estonteco de la elsendo dependas, ja, de kiom ĝi estas sekvata, kaj ankaŭ IKUE (Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista) bezonas koni, ĉu valoras daŭrigi.

Fakte, la Sankta Seĝo malavare disponigas la “antenan spacon” (nome, la teknikan parton), sed la administraj elspezoj estas je kosto de IKUE: kaj ĉi tiuj elspezoj, kvankam ne altegaj (pro la karaktero esence volontula de la kunlaboro de la esperantistoj), estas tamen ne bagatela pezo por asocio kiu baziĝas nur sur kotizoj kaj mondonacoj.

Oni ne devas forgesi, krome, la homan pezon de tiuj kiuj, de 40 jaroj, dediĉas sian tempon al ĉi tiu agado, kun sindevigoj fiksaj kaj nepraj (ankaŭ, eĉ precipe, dum festotagoj): estas tre pli facile trovi iun, kiu elpaŝu per manifestiĝoj unufojaj kaj ekstere videblaj (kaj plezurigaj, pro la famkonateco, kiun ili havigas), ol trovi iun kiu dum 40 jaroj certigu, tagon post tago, daŭran agadon “malantaŭ la kulisoj”.

Du kuriozaĵoj:

- eblas, ke Ĉefepiskopo Nikólaos Foscolos estas malproksima parenco de la itala poeto Ugo Foscolo (pri kiu mi parolos en alia okazo),

https://it.wikipedia.org/wiki/Ugo_Foscolo

 -naskiĝinta en la greka insulo Zakinto/ Zákynthos, kiu en realo nomiĝis ĝuste Niccolò (Nikolao) Foscolos;

- Ĉefepiskopo Foscolos, tiel malfermita al la novaĵo de Esperanto ke li rajtigis (en 1976! v. aldonaĵon) Meson en la internacia lingvo, en 2013 estis akre atakita de la tradiciemaj katolikoj ĉar li rifuzis rajtigi la celebrojn laŭ la iama tridenta rito en latino:

http://blog.messainlatino.it/2013/08/atene-il-vescovo-cattolico-non-vuole-la.html

Raportis Antonio De Salvo